Wolfsdreuvik
1938 / J. Rebel
Smithuyserbos
Wolfsdreuvik, een gemeentelijk monument dat enigszins verscholen ligt in het Smithuyserbos, werd in 1938 gebouwd in opdracht van D.P.R.A. Bouvy (1915-1993), eigenaar van het landgoed. Het staat ook wel bekend als de kleinste ‘buitenplaats’ van Hilversum. ‘Wolfsdreuvik’ roept de sfeer van sprookjes op. Op het landgoed zijn ook nog sporen van een Hessenweg te ontdekken, een handelsroute met het noorden van Duitsland uit de 17e eeuw. Het landgoed is grotendeels opengesteld voor publiek.
Landgoed Smithuyserbos
Het Smithuyserbos bevindt zich ten zuidoosten van Hilversum. Het bos vormde een deel van het ‘oerbos’ het Erfgooiersbos. In 1836 werd het bos verkaveld en twee jaar later kreeg Pieter Johannes Smithuysen, een Amsterdamse makelaar in tabak, het gebied in handen. Smithuysen beplantte het terrein, dat sinds 1911 ook zijn naam draagt, met naaldbomen en aan de rand inlandse eiken. Na zijn overlijden werd het gehele bos gekapt, maar nog voor de eeuwwisseling werd het terrein herplant met dennen en loofbomen door toenmalige eigenaar Hugo Van den Wal Blake. In 1937 werd de Amsterdamse kunsthistoricus en oprichter en directeur van Museum Het Catharijne Convent in Utrecht D.P.R.A. (Desiré) Bouvy eigenaar van het landgoed. Bouvy herstelde en verjongde het verwaarloosde bos.
Middeleeuws
In het bos liet de eigenaar in 1938 een gebouw neerzetten dat bedoeld was als opslagplaats voor bosmateriaal en als dagverblijf met uitzichttoren. Het kwam op een kleine heuvelrug naast een bijna zeven meter lager gelegen poeltje te staan. Het gebouw werd ontworpen door de Larense architect Jan Rebel (1885-1961). Zijn werk bestond vooral uit woonhuizen, villa’s en landhuizen.
Wolfsdreuvik, zoals het gebouw werd genoemd en dat ‘wolfsheuvel’ betekent, is een middeleeuws aandoend bakstenen gebouw bestaande uit twee bouwdelen. Het grootste bouwdeel bevat een keuken, jacht/woonkamer en dakterras. Dit hoofdgebouw wordt geflankeerd door een smalle, hoge toren die aanvankelijk als uitkijkpost dienst kon doen, totdat de bomen het uitzicht ontnamen.
Glas-in-lood
In de woonkamer zijn glas-in-loodramen van de Nijmeegse glazenier Ben Hofstee aangebracht. De afbeeldingen op de ramen links en rechts betreffen St. Hubertus, patroonheilige van de jacht, en St. Barbara, een van de eerste christenen. Haar vader sloot haar vanwege haar geloof op in een toren. Het gebouwtje op de achtergrond is de Wolfsdreuvik. In het middelste raam is het familiewapen van de familie Bouvy aangebracht.
Stichting Smithuyserbos
Bouvy bleef tot zijn dood eigenaar van het landgoed. In 1991 richtte hij de Stichting Smithuyserbos op met als doel het instandhouden van het Smithuyserbos en de opstal Wolfsdreuvik. De stichting doet aan kleinschalig bosbeheer, en het organiseren van rondleidingen en lezingen. In het tot de verbeelding sprekende sprookjeskasteel hebben verschillende tv-opnamen plaatsgevonden voor de kinderseries “Lost in the Game” en “Mees Kees”.
Architect
Periode
Locatie
Smithuyserbos